A ja co prawda nie zdradziłam , i nie mam w zamiarze tego uczynić , ale jest cała masa głupich rzeczy które mogę zrobić BO JESTEM TYLKO CZŁOWIEKIEM ! Dlatego nie osądzajmy , jeżeli nie chcemy być osądzani , i w związku z tym ja kobieta zdradzona podpisuję się pod powyższym postem , a co taki mam gest. Ja mam przecież męża, mam dwoje dzieci i wymarzony dom do spłaty. Co zrobię z dziećmi, jak się rozwiodę? Jak im to wszystko wytłumaczę? Co zrobić z domem, co zrobić z kredytem? Rozstaliśmy się kilka miesięcy temu. Codziennie jednak o nim myślę. Żałuję, że zdradziłam męża. Nie, nie z powodu wyrzutów sumienia. Tłumaczenia w kontekście hasła "Nigdy Cie nie zdradziłam" z polskiego na angielski od Reverso Context: Nigdy Cie nie zdradziłam. Tłumaczenie Context Korektor Synonimy Koniugacja Koniugacja Documents Słownik Collaborative Dictionary Gramatyka Expressio Reverso Corporate tłumaczenia w kontekście "NICZEGO NIE ŻAŁUJĘ" na język polskiego-angielski. Niczego nie żałuję. - I'm not sorry. 82K views, 1K likes, 191 loves, 10 comments, 50 shares, Facebook Watch Videos from Women's News Polska: Dałam nauczkę mojej siostrze i zdradzającemu mężowi i niczego nie żałuję 7.Nie proś o wsparcie duchowe. 8.Nie kupuj prezentów. 9.Nie planuj wspólnych spotkań. 10.Nie szpieguj, to Cię zniszczy. 11.Nie mów 'kocham Cię'. 12.Zachowuj się tak, jakby w Twoim życiu było wszystko w porządku. 13.Bądź wesoły, silny, otwarty i atrakcyjny. 14.Nie siedź, nie czekaj na żonę/męża , bądź aktywny, rób coś. TWC6. fot. Adobe Stock, motortion Jeszcze niedawno moje życie było spokojne i ustabilizowane. Miałam kochającego męża u boku, dwójkę wspaniałych dzieciaków, dobrą pracę, piękny dom. I wtedy na horyzoncie pojawił się ON. Mój poukładany świat omal nie runął. Nie pamiętasz mnie? No cóż, minęło 25 lat… Wszystko zaczęło się miesiąc temu, w piątkowy wieczór. Siedziałam sama w domu. Mąż wyjechał na dwa dni z dziećmi w góry. Oczywiście chcieli mnie ze sobą zabrać, ale odmówiłam. Cieszyłam się na miły, leniwy weekend przed telewizorem. Zrobiłam sobie popcorn, usadowiłam się wygodnie na kanapie. I wtedy zadzwonił telefon. – Lidka? Tu Mateusz… – odezwał się męski głos. – Jaki Mateusz? O co chodzi? – nie skojarzyłam w pierwszej chwili. – Nie pamiętasz mnie? No cóż, minęło dwadzieścia pięć lat… – usłyszałam. Błyskawicznie cofnęłam się myślami do czasów liceum i nagle mnie olśniło. O Boże, jak mogłam go nie poznać?! Przecież to ten Mateusz! Moja wielka szkolna miłość! Poznaliśmy się w osiedlowym domu kultury. Ja chodziłam na warsztaty malarskie, on do kółka teatralnego. Któregoś dnia, śpiesząc się na zajęcia, wpadłam na niego na korytarzu. Dosłownie. Zderzyliśmy się i runęłam na podłogę jak długa. Pomógł mi się pozbierać i zaprosił na zapiekankę. Pod koniec wieczoru byliśmy już w sobie szaleńczo zakochani. Od tamtej pory właściwie się nie rozstawaliśmy. Wszędzie chodziliśmy razem. Siedząc przytuleni nad rzeką lub na ławce w parku, marzyliśmy o wspólnej przyszłości. Nie wyobrażaliśmy sobie, że coś mogłoby nas rozdzielić. minął rok, potem drugi. Nasi szkolni przyjaciele co chwila znajdowali sobie nowe obiekty westchnień, a nasza miłość kwitła. Zawsze będę cię kochał. Tylko na mnie czekaj! Niestety, tuż po maturze Mateusz oświadczył, że jego rodzice wyjeżdżają na stałe do Kanady. – Ale ty chyba zostajesz? Przecież dostałeś się na studia – zdenerwowałam się. – Nie, jadę z nimi. Muszę – wykrztusił. – Co?! Przecież przyrzekliśmy sobie, że zawsze będziemy razem – rozpłakałam się. – Błagam cię, nie płacz… Przecież wrócę… Pomogę im się urządzić i jestem z powrotem. A jak nie, to ściągnę cię do siebie. Nigdy nie łamię danego słowa – przytulił mnie. – Akurat. Za miesiąc czy dwa nawet nie będziesz o mnie pamiętał – wychlipałam. – To nieprawda! Zawsze będę cię kochał. Tylko na mnie czekaj! Obiecujesz, że poczekasz? – dopytywał się. Obiecałam. Kilka tygodni później pożegnałam go na lotnisku. Gdy samolot wzbił się w górę, myślałam, że mi pęknie serce. Tęskniłam za Mateuszem jak wariatka. Z niecierpliwością czekałam na jakąkolwiek wiadomość od niego. Dziś kontakt jest prosty. Można wysłać maila, SMS-a, pogadać przez internet. Wtedy były właściwie tylko listy, bo rozmowy telefoniczne kosztowały majątek. A poza tym w naszym domu nie było telefonu. Codziennie więc zaglądałam do skrzynki pocztowej w nadziei, że przyszło coś z Kanady. Na szczęście mój ukochany pisał dość często i dużo. Jego listy były ciepłe, pełne miłosnych wyznań i wspomnień wspólnie spędzonych chwil. Odpisywałam mu w tym samym tonie, nieustannie pytając, kiedy się w końcu zobaczymy. Odpowiadał, że jeszcze dokładnie nie wie, ale może w następnym liście poda mi konkretną datę. Byłam gotowa bronić go jak lwica Czekałam więc, marząc o dniu, w którym znowu weźmie mnie w ramiona. Mniej więcej po roku listy przestały nagle przychodzić. Nie rozumiałam, co się dzieje. Chodziłam smutna, przygaszona. Mama nie mogła na to patrzeć. – Dziecko, wiem, że ci trudno, ale im szybciej pogodzisz się z prawdą, tym lepiej – mówiła. – Jaką prawdą? – Że twój Mateusz ma już nową wielką miłość i zapomniał o twoim istnieniu. – To niemożliwe. Przyrzekł, że zawsze będzie mnie kochał. I ja mu wierzę – oburzyłam się. Byłam gotowa bronić go jak lwica. Naprawdę wierzyłam, że mimo upływu czasu i dzielących nas kilometrów, jestem dla niego tą jedyną. I że lada dzień dostanę od niego list, w którym to potwierdzi. Mijały kolejne miesiące, a list nie przychodził. Oczywiście było mi przykro, ale już nie tak bardzo jak na początku. Pewnego dnia złapałam się nawet na tym, że od tygodnia nie zajrzałam do skrzynki. Kręciło się wokół niego mnóstwo pięknych dziewczyn, ale on wybrał mnie Moja wiara w uczucie Mateusza powoli malała, a w końcu zupełnie zgasła. Pogodziłam się z tym, że więcej już się nie zobaczymy. Wiodłam normalne, studenckie życie. Chodziłam na wykłady, zakuwałam do egzaminów, a w międzyczasie zaglądałam do klubów lub bawiłam się u znajomych na imprezach. I właśnie na jednej z nich poznałam Artura. Był bardzo przystojnym młodym chirurgiem u progu kariery. Kręciło się wokół niego mnóstwo pięknych dziewczyn, ale on wybrał mnie. Zaprosił na randkę, potem kolejną. Dobrze się czułam w jego towarzystwie, ale to wszystko. Żadnego kołatania serca, motyli w brzuchu. Tymczasem on kompletnie oszalał na moim punkcie. Chodził za mną krok w krok, rozpieszczał, obsypywał kwiatami. Rodzice byli nim zachwyceni. Non stop słyszałam, że jeśli wypuszczę go z rąk, to będę żałować do końca życia. Bo lepszego kandydata na męża nie znajdę. Gdy więc dwa lata później poprosił mnie o rękę, zgodziłam się. Nie kochałam go, ale czułam, że będę przy nim bezpieczna, że zapewni mi i naszym dzieciom spokojne, dostanie życie. I nie zwiodłam się. Nigdy nie żałowałam, że za niego wyszłam, aż do tamtego wieczoru... Mimo upływu czasu Artur był cudownym mężem. Czułym, opiekuńczym, oddanym. Nigdy nie żałowałam, że za niego wyszłam, nie miałam cienia wątpliwości. Aż do tamtego wieczoru, kiedy zadzwonił Mateusz. Nie rozmawialiśmy długo. Byłam zaskoczona, a jednocześnie poruszona tym telefonem tak mocno, że nie potrafiłam wykrztusić sensownego słowa. Mateusz szybko to wyczuł. – Może spotkamy się jutro? Będziesz miała czas pozbierać myśli – rzucił. Zgodziłam się natychmiast. Nie dlatego, że coś jeszcze do niego czułam. Byłam pewna, że to już przeszłość. Chciałam po prostu zobaczyć, jak teraz wygląda chłopak, w którym przed laty byłam zakochana po uszy. I zapytać, dlaczego przestał pisać. Umówiliśmy się w hotelowej kawiarni. Gdy weszłam do środka, już czekał. Od razu go poznałam. Trochę się postarzał, lekko posiwiał, ale to wciąż był on. Ten sam chłopak, z którym snułam plany na przyszłość. Zerwał się od stolika i ruszył w moją stronę. W ręku trzymał olbrzymi bukiet kwiatów. – O Boże! Lidka, to naprawdę ty! Nic się nie zmieniłaś. Jak to dobrze, że wreszcie cię odnalazłem – przytulił mnie. Oblała mnie fala gorąca. Poczułam, jakby minione lata nie istniały, jak byśmy znowu mieli po 18 lat. – Wiesz co? Nie mam ochoty na kawę – wykrztusiłam. – Nie? A na co? – patrzył mi w oczy. Bez słowa wskazałam na klucz leżący na stoliku i ruszyłam do windy. Kilka minut później w hotelowym pokoju zniknęłam w jego ramionach. Spędziłam z Mateuszem noc i cały następny dzień. Właściwie nie spaliśmy. Na zmianę kochaliśmy się i rozmawialiśmy. Chcieliśmy wiedzieć o sobie wszystko. Nie zapomniałem o swojej obietnicy Wyznał mi, że nie pisał, bo miał bardzo poważny wypadek samochodowy. Przez kilka miesięcy leżał w śpiączce, później kolejny rok dochodził do siebie. Kiedy w końcu stanął na nogi, wysłał kilka listów, ale nie dostał odpowiedzi. – Pewnie rodzice je przechwycili i wyrzucili – domyśliłam się. – Ale dlaczego? – zdziwił się. – Spotykałam się już wtedy z Arturem. Pewnie nie chcieli, żebyś znowu namieszał mi w głowie – uśmiechnęłam się smutno. – Szkoda, byłem gotowy przyjechać do Polski. Nie zapomniałem o swojej obietnicy. Chciałem wrócić i poprosić cię o rękę… – Ale nie wróciłeś… Nie da się cofnąć czasu – westchnęłam. – Ale można nadrobić stracone chwile! Wyjedź ze mną do Kanady. Zaczniemy wszystko od początku! Kocham cię i chcę spędzić z tobą resztę życia! – Nie żartuj! Mam męża, dzieci. Nie mogę ich tak po prostu zostawić. – Dzieci są już prawie dorosłe i niedługo pójdą swoją drogą. A mąż? Sama przyznałaś, że nigdy go nie kochałaś. – Ale Artur jest dla mnie dobry, opiekuńczy… – To ci wystarcza? – Do tej pory wystarczało. – A więc? – Mateusz patrzył na mnie z nadzieją. Chciałam wykrzyczeć, że tak, że się zgadzam, ale się się powstrzymałam. – Nie wiem… Daj mi czas. Muszę wszystko przemyśleć – wykrztusiłam. Nie potrafiłam jeszcze podjąć decyzji. Wróciłam do domu w niedzielę późnym popołudniem, przed przyjazdem męża i dzieci. Zabrałam się za gotowanie kolacji, ale wszystko leciało mi z rąk. Przed oczami ciągle miałam twarz Mateusza i słyszałam jego słowa: Wyjedź ze mną do Kanady. „Może rzeczywiście powinnam…?” – podpowiadało mi serce. I wtedy usłyszałam szczęk klucza w zamku. Do domu wszedł Artur i dzieciaki. Rozbawieni, roześmiani. – Cześć, mamuś, co jesteś taka zamyślona? – zagadnęła córka. – No właśnie. Stało się coś? – mąż zaczął przyglądać mi się z uwagą. – Nie, nic. Po prostu bardzo się za wami stęskniłam – odparłam, starając się ukryć zmieszanie. A kiedy już posadziłam ich przy stole i podałam kolację, wymknęłam się do łazienki i zadzwoniłam do Mateusza. – Wybacz, kochany, ale nie nadrobimy straconych chwil – powiedziałam i się rozłączyłam. Może jeszcze będę tego żałować, ale tak wybrałam. Nie kochałam Artura, ale czułam się przy nim bezpieczna. Czytaj także:„Na złość byłemu mężowi wyszłam ponownie za mąż. Chciałam, by był zazdrosny, ale on ma już nową rodzinꔄWychowałam syna sama, żyliśmy skromnie, ale nauczyłam go pracowitości. A potem zakochał się w bogatej dziewczynie"„Mąż myśli, że będę mu usługiwała i nadskakiwała jego kolegom. Niedoczekanie! Koniec z byciem służącą” Kobieta nie zawsze jest tą poszkodowaną stroną w związku. Oto wyznania niewiernych Polek, które przyznają, co popchnęło je do zdrady. Fot. Thinkstock W polskim społeczeństwie często mężczyźni są uważani za tych gorszych. To oni zdradzają, biją, gwałcą, nie dbają o rodzinę, nadużywają alkoholu. Kobieta, a zwłaszcza taka, która jest mężatką i matką, bywa postrzegana jako ofiara. Nie dość, że na jej głowie są praca i dzieci, to jeszcze musi zmagać się ze zdradzającym mężem albo mężem tyranem. Czy nie jest to zbyt pochopne osądzanie mężczyzn? Kobiety wcale nie są takie święte. One też potrafią ranić, zdradzać, a nawet bić swoich mężów… Każda sytuacja jest inna. Istotne jest jedynie to, że pozory mogą mylić. Niedawno udało nam się zebrać wyznania kobiet, które zdradziły swoich partnerów i mężów. Przyznają, co było powodem ich niewierności i jak się z tym czują. Zobacz także: Kobiety wyznają: Po czym poznałam, że to Ten Jedyny? Fot. Thinkstock Żaneta, 23 lata Nie wierzę w trwałe związki. Niedawno rozstałam się z facetem, z którym byłam rok. Powodem była moja zdrada. Zdenerwowałam się, bo przyznałam się do niej i otwarcie powiedziałam swojemu mężczyźnie, że nikt normalny nie jest w stanie być do końca życia z jedną i tą samą osobą. Wszyscy, którzy tak uważają, to hipokryci. Ula, 22 lat Zdradziłam raz w życiu. Nie wiem, dlaczego to zrobiłam. Chyba chciałam zrobić swojemu facetowi na złość. Skończyło się na tym, że sama mu powiedziałam, bo miałam wyrzuty sumienia. Nie zrozumiał tego i zerwał ze mną. Fot. Thinkstock Berenika, 23 lata W moim przypadku zdrada polega na tym, że spotykam się z dwoma facetami na raz. Ta sytuacja trwa już pół roku, a ja nadal nie mogę się zdecydować. Ranię ich obu, ale dopóki nie będę pewna, nie skończę z żadnym z nich. Sara, 21 lat Zdradziłam swojego faceta z jego kumplem. Rzecz jasna nie jesteśmy już razem. Czy mam wyrzuty sumienia? Chyba nie. Raz się żyje i trzeba spróbować czegoś innego, jeżeli ma się jakieś wątpliwości. Zobacz także: Exclusive: Mój chłopak z Egiptu Fot. Thinkstock Anita, 25 lat Zdradziłam tylko raz, ale żałuję do tej pory. Mój facet nie wie, że przyprawiłam mu rogi. Kiedyś pokłóciliśmy się ostro i rozważałam nawet rozstanie. Próbowałam zapić problem alkoholem, poszłam do klubu, no i stało się. Gdybym mu powiedziała, zostawiłby mnie. Wiem, że jest miłością mojego życia i nie mogę do tego dopuścić. Wiem też, że nigdy więcej go nie zdradzę. Agata, 27 lat Mój mąż do niczego się nie nadaje. To typowa baba. I co, miałam nie znaleźć sobie kochanka? Mnie też coś się w życiu należy. A jemu jest wszystko jedno, czy jestem, czy mnie nie ma. Zdradzam go od trzech lat. Fot. Thinkstock Basia, 29 lat Wstyd się przyznać, bo moja historia to istny klasyk. Zdradziłam swojego narzeczonego w wieczór panieński. Za dużo alkoholu i straciłam kontrolę nad sytuacją. Dziewczyny, które tam były, wiedzą i teraz muszę zmagać się nie tylko z wyrzutami sumienia, ale i obawą, że któraś z nich doniesie mojemu mężowi. Normalnie nigdy by do tego nie doszło. Marta, 32 lata Moje małżeństwo to fikcja od ok. 4 lat. Męża przeważnie nie ma w domu. Prawdopodobnie zdradza mnie, więc ja też zaczęłam. Przynajmniej mam kogoś bliskiego. Ani trochę nie czuje się winna. Fot. Thinkstock Krystyna, 30 lat Mam kochanka i to młodszego. Mąż niczego się nie domyśla. Powodem mojej niewierności jest rutyna w małżeństwie. Wszystko zaczęło się dwa lata temu i trwa do dziś. Nie potrafię i nie chcę tego kończyć. Kamila, 28 lat Kilka razy zdradziłam swojego faceta. Z jednej strony żałuję, a z drugiej nie. Mój facet naciska na ślub, a ja nie wiem, czy on jest tym jedynym, dlatego co jakiś czas spotykam się z innymi mężczyznami. Nie raz wylądowałam z nimi w łóżku. Jak na razie nie rozwiązałam swoich wątpliwości, ale mam zamiar dalej próbować. Fot. Thinkstock Zosia, 33 lata Od ośmiu lat jestem mężatką. Przez ten czas miałam dwóch kochanków. Mój mąż bardzo często wyjeżdża za granicę, a ja potrzebuję męskiego towarzystwa i nie chodzi mi tylko o sprawy fizyczne. Czuję się samotna i nikomu niepotrzebna. W ten sposób jakoś sobie radzę. Natalia, 30 lat Zdradziłam męża raz z zemsty. On zdradził mnie i powiedział mi o wszystkim. Nie byłam w stanie tego przełknąć, poszłam do pierwszego lepszego klubu i zrobiłam to. Dziś żałuję, bo w ten sposób sama się upokorzyłam. Mój mąż o niczym nie wie. Najważniejsze, że udało nam się przezwyciężyć kryzys. Zobacz także: 7 kłamstw, które mówimy facetom, gdy chcemy dobrze wypaść w ich oczach Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie. Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies. Nie pokazuj więcej tego powiadomienia zdradziłas?? -SONDA 27 lis 2012 - 20:47:34 Powinno być kryterium - czy zdradziłaś kiedkolwiek (w domyśle poprzedni partnerzy) i czy zdradziłaś swojego obecnego partnera. Ja poprzedniego faceta zdradzałam notorycznie, po tym jak okazałao się,że on przespał się z inną. Miałam wtedy 17-19lat, także woda zamiast mózgu jeśli chodzi o jakiekolwiek związki Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że zemsta jest głupotą i trzeba odejść po tym jak ktoś zdradził. I zdrada nigdy nie polegała na seksie, jedynie pocałunki. Obecnego faceta nigdy nie zdradziłam i nie zdradzę Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2012-11-27 20:50 przez paulusia_anusia. zdradziłas?? -SONDA 27 lis 2012 - 20:48:17 NIE ZDRADZIŁAM .. i nigdy w życiu tego nie zrobie bo kocham ... zdradziłas?? -SONDA 27 lis 2012 - 20:51:16 ja tak...zdradziłam swojego byłeo... myślałam że to bedzie prawdziwa miłość był tym pierwszym mężczyzną pod każdym względem jednak nie szanował mnie... Brak było w związku zaufania i on zdradził jako pierwszy... chciałam wybaczyć walczyć wydawało mi się ,że to ta prawdziwa jedyna miłość... Lecz nie otrzymywałam w związku od niego tego czego potrzebowałam szaczunku, zaufania, wsparcia , poczucia bezpieczeństwa...mówiłam mu o tym ale cóż bez efektu... teraz z perspektywy czasu nie żałuję jestem z TĄ osobą( z którą zdradziłam) już sześć lat planujemy ślub i teraz wiem co to znaczy kochać i być szczęśliwą. zdradziłas?? -SONDA 06 gru 2012 - 14:09:31 NIE i nie zamierzam. Mam wspaniałego męża. cudownego syna i udany , szczęśliwy związek zdradziłas?? -SONDA 06 gru 2012 - 14:10:45 Cytatfreshly Nie zdradziłam fizycznie, ale będąc w związku poznałam kogoś i przez krótki czas bardzo intensywnie myślałam o tej osobie i zastanawiałam się "co by było gdyby.." Miałam identycznie , tylko jednak stały parter przy którym nie muszę udawać ... A przy tamtym chciałam być idealna. zdradziłas?? -SONDA 06 gru 2012 - 14:13:28 Pocałunek z innym to zdrada ? ;d Ale nei z jezyczkiem tylko tak po prostu 3 razy na jednej imprezie + przytulanie zdradziłas?? -SONDA 06 gru 2012 - 14:15:34 Zdradziłam mojego już byłego faceta. Poprostu całowałam się z innym... W którym potem się zakochałam, a teraz z nim jestem Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2012-12-06 14:16 przez anka2507. zdradziłas?? -SONDA 06 gru 2012 - 14:21:44 Cytatpauka1605 ja tak...zdradziłam swojego byłeo... myślałam że to bedzie prawdziwa miłość był tym pierwszym mężczyzną pod każdym względem jednak nie szanował mnie... Brak było w związku zaufania i on zdradził jako pierwszy... chciałam wybaczyć walczyć wydawało mi się ,że to ta prawdziwa jedyna miłość... Lecz nie otrzymywałam w związku od niego tego czego potrzebowałam szaczunku, zaufania, wsparcia , poczucia bezpieczeństwa...mówiłam mu o tym ale cóż bez efektu... teraz z perspektywy czasu nie żałuję jestem z TĄ osobą( z którą zdradziłam) już sześć lat planujemy ślub i teraz wiem co to znaczy kochać i być szczęśliwą. No i to jest właśnie ta różnica, nie można wsadzać wszystkich kobiet do jednego wora Ciągłe zdrady i oszustwa faceta, związek na skraju końca a jakaś zwykła lambadziara która zdradza dla własnej satysfakcji to dwie różne rzeczy. Tobie się nie dziwię i życzę szczęścia zdradziłas?? -SONDA 06 gru 2012 - 14:30:24 Cytatmkmk1 heh tak prosto z mostu?? no dziewczyny jestem ciekawa która sie przyzna czekam na TAK ZDRADZIŁAM choc wątpię że ktoś się przyzna a co Cię natknęło na taki wątek ?? czyżby nimfomanka?? też o tym myślałam !!! dokładnie, też myślę, że małe szanse, że któraś się tu przyzna zdradziłas?? -SONDA 06 gru 2012 - 14:30:56 CytatclaudynCytatpauka1605 ja tak...zdradziłam swojego byłeo... myślałam że to bedzie prawdziwa miłość był tym pierwszym mężczyzną pod każdym względem jednak nie szanował mnie... Brak było w związku zaufania i on zdradził jako pierwszy... chciałam wybaczyć walczyć wydawało mi się ,że to ta prawdziwa jedyna miłość... Lecz nie otrzymywałam w związku od niego tego czego potrzebowałam szaczunku, zaufania, wsparcia , poczucia bezpieczeństwa...mówiłam mu o tym ale cóż bez efektu... teraz z perspektywy czasu nie żałuję jestem z TĄ osobą( z którą zdradziłam) już sześć lat planujemy ślub i teraz wiem co to znaczy kochać i być szczęśliwą. No i to jest właśnie ta różnica, nie można wsadzać wszystkich kobiet do jednego wora Ciągłe zdrady i oszustwa faceta, związek na skraju końca a jakaś zwykła lambadziara która zdradza dla własnej satysfakcji to dwie różne rzeczy. Tobie się nie dziwię i życzę szczęścia Nie potępiam i nie oceniam nikogo nawet tych lambadziar. Ale jak facet zdradza i oszukuję to się odchodzi, a nie robi to samo. Takie jest moje zdanie. Przykro nam, ale tylko zarejestrowane osoby mogą pisać na tym forum. Urodziłam w wieku 23 lat piękną córeczkę. W wieku 25 wyszłam za mąż za najlepszego mężczyznę, jakiego do tej pory poznałam. Za ojca mojego dziecka. Pamiętał o urodzinach, nie zapominał nawet o rocznicy. Dbał o mnie i o moją córkę. Byliśmy tą parą, która zawsze się wspierała. Boże, wskoczylibyśmy za sobą w ogień. […] Maja poszła do przedszkola. Ja miałam wrócić do pracy, a właściwie zacząć jej szukać. No i znalazłam. Zatrudniłam się w butiku. To było dla mnie coś, kontakt z nowymi ludźmi. Tego mi brakowało. Zaczynałam kochać swoją pracę. Wracałam po niej szczęśliwa, byłam najlepszą mamą i żoną. Wreszcie mogłam poobserwować nowych ludzi, ich zwyczaje i to, jak się ubierają. Z mężem cały czas było dobrze, a nawet nasza relacja wskoczyła na wyższy poziom. Organizacja całego planu dnia i plany co do minuty sprawiły, że staliśmy się mistrzami. Ja zyskałam w jego oczach, on w moich. I nic się nie psuło. Nie było żadnego kryzysu. Po prostu pewnego dnia zobaczyłam mężczyznę, który zawrócił mi w głowie dosłownie. Był dla mnie bardzo miły, poprosił o numer telefonu. Odmówiłam, chociaż z bólem serca. Wróciłam do domu i byłam wściekła. Widziałam mojego męża i czułam złość. Szukałam na siłę jakiś jego mankamentów. Musiałam się do czegoś przyczepić. Znaleźć w nim powód, żeby umówić się z tamtym. W nocy nie mogłam zasnąć, bo wyobrażałam sobie tego mężczyznę. Minął miesiąc, a on znowu pojawił się w sklepie. Nogi mi się ugięły i dałam mu swój numer. Zaimponował mi, że chciał mnie o niego znowu poprosić. – Kochanie, wychodzę ze znajomymi z pracy na piwo. Nie czekaj na mnie. I tak to się wszystko zaczęło. Spacery, szybkie wyjście na ciastko po pracy. Pierwszy raz cieszyłam się, że mąż wyjeżdża w tygodniową delegację. Czułam ekscytację. Córkę oddałam na przechowanie dziadkom w weekend. Mój mąż niczego się nie domyślał. Tak bardzo mi ufał. Wtedy mnie to cieszyło, a teraz przygniata do ściany. Weekend był cudowny. On wiedział, że mam rodzinę. Powtarzał, że zawsze mogę wszystko zmienić. Chyba się we mnie zakochał. Ja w nim też. Tak myślałam, dopóki nie wrócił mój mąż z delegacji. Miał stresującą pracę, a zawsze wracał uśmiechnięty. Córka dostawała szału na jego widok, ja zresztą też. Jak tak wtedy stanął w drzwiach i krzyknął: „Wróciłem”, to cholera poczułam, jakbym zdradziła całą moją rodzinę. Moją mamę, ojca, mojego męża i moją córkę, którą tak kocham. Zdradziłam wszystkich. Co z tego, że wydawało mi się, że kocham tamtego mężczyznę? Mojego męża kocham bardziej. Jak mogłam coś takiego mu zrobić? Co mam robić? Powiedzieć mu? Co ja do cholery zrobiłam. Nie chciałam stracić męża. Kochałam tamtego mężczyznę. Czułam, że już jest za późno na cokolwiek. Czułam się jak dziecko, które zrobiło coś złego i boi przyznać się mamie. Boi się odrzucenia, a z drugiej strony woli nie mówić, bo chciałoby to powtórzyć. Popaprane. Nie róbcie tak nigdy. Mąż wygrał. Nie wiem, czy przez wyrzuty sumienia, czy przez to, że zauważyłam, jak bardzo go kocham. Z kochankiem rozstałam się w zgodzie. Zrozumiał, co mnie też trochę ruszyło, a nawet zabolało. Nie dzwonił więcej. Tęskniłam. Przeszło mi szybciej, niż się tego spodziewałam. Zastanawiasz się, co czuje osoba, która zdradziła? To nie jest tak, że to się robi z premedytacją. To boli, tak bardzo boli, że rozrywa Cię serce. Jeśli masz rodzinę, to czujesz, jakbyś ją zrujnowała, chociaż nikt o tym nie wie. Ale romans uzależnia. Kiedy znajdujesz coś, czego nigdy nie miałaś, to nawet jeśli jesteś szczęśliwa, to tego pragniesz. Chcesz spróbować. Od Ciebie zależy, czy spróbujesz zakazanego owocu, czy dasz sobie czas ochłonąć, bo to mija. Kochankowie mijają. Ale do cholery, jeśli chcesz spróbować, bo to silniejsze od ciebie, to zanim ugryziesz ten owoc, to bądź szczera z partnerem. Jemu się to należy. Rozstań się lub porozmawiaj. Nie ma gorszego uczucia niż bycie zdradzanym lub życie w niewiedzy. Kiedy patrzysz na partnera jak na miłość. Ale nie widzisz, co chowa po kieszeniach. Że pocałowała kogoś innego, że złapała za rękę, jak ciebie. Że poszła do łóżka. Powiedziałam mężowi, bo miałam wyrzuty sumienia. Płakałam. Krzyczałam i się trzęsłam. Zapytał mnie, czy było warto. Tylko tyle. Odpowiedziałam, że nie. Przeprosiłam. Nie wystarczyło. Zrujnowałam rodzinę. Nie ma dla mnie usprawiedliwienia. Mogłam rozegrać to inaczej. Nie zdradzajcie, nawet jeśli czujecie, że to nic takiego. Nie usprawiedliwiajcie to tym, że czegoś wam brakuje. A jeśli chcecie już to zrobić, to powiedźcie o tym, rozstańcie się. Czasami jednak wystarczy, że spojrzycie na swojego partnera tak bardzo uważnie, że stwierdzicie, że nie warto. Przypominamy, że w dalszym ciągu możecie do nas wysyłać wiadomości na adres: historierodzicow@ Gwarantujemy anonimowość. Widok (11 lat temu) 4 lutego 2011 o 22:32 Zdradziłam męża. Potem się zakochałam. Teraz już wiem, że kocham tamtego. Minął rok. Z mężem mam dwoje dzieci. Nie kocham go, drażni mnie jego obecność, drażni mnie wszystko w nim, nawet to jak oddycha. Chcę odejść od męża. Nie do kochanka. Chcę zostać sama - wiem, że to głupie - ale tak czuję. Duszę się w tym małżeństwie. Mam dość załatwiania wszystkiego, starania się o wszystko, podejmowania każdej decyzji... mam dość. Od dziesięciu lat wszystko jest na mojej głowie. A każda moja chwila załamania traktowana była jako żart i byłam zbywana. Teraz wiem że poradzę sobie sama. Wiem też, że wszyscy się ode mnie odwrócą - na zewnątrz moje małżeństwo wydaje się być idelane - ale tak nie jest. Mąż wie o wszystkim. Błaga abym została. Ja chcę odejść. Nie mam tylko odwagi i siły (jeszcze?) złożyć pozwu rozwodowego. Zgubiłam się w tym wszystkim ... 7 8 (4 lata temu) 18 października 2017 o 16:07 No i fajnie :) 2 0 ~Ola (4 lata temu) 18 października 2017 o 12:14 Kilka lat temu czytałam Twój wątek. Cieszę się, że jesteś szczęśliwa:) 3 0 ~Magnika (4 lata temu) 17 października 2017 o 22:34 Minęło sporo.... lat. .. Od założenia wątku i rozwodu. Z byłym mężem mam doskonały kontakt. On z naszymi dziećmi równie wyśmienity. Mieszkamy blisko siebie. On ma swoją Kobietę z którą stworzył nową rodzinę. Ja wyszłam za mąż za wspaniałego Mężczyznę. Dzieci nasze wspólne - wiedzą, że zawsze mogą na nas liczyć. Każde z nas ma swoje życie takie jakie chciał, a jakiego nam we dwoje razem nie udało się wspólnie stworzyć. Czy czegoś żałuję ? Nie. Pozdrawiam wszystkich zainteresowanych :) 11 0 ~,,, (10 lat temu) 18 lutego 2012 o 16:40 szkoda że po latach coś gaśnie w drugim człowieku,mimo że się starasz :( że czasem trzeba tak przykrych słów słuchać..że mimo iż dusza krzyczy o pomoc,ukochana osoba cię nie słyszy.. szkoda tych lat,takich gorzkich,które tylko śmierć naprawi.. dlaczego z miłości,tak namiętnej i gorącej,po latach nie ma nic,prócz przyzwyczajenia.. 1 0 konto usunięte (10 lat temu) 18 lutego 2012 o 16:29 Kiedyś Joy Division grało ten kawałek: (tu w wersji cover`owej The Swans) Słowa napisał Ian Curtis (nieżyjący już wokalista i lider Joy Division), słowa głębokie i refleksyjne. Polecam w skupieniu ich posłuchać. 0 0 ~,,, (10 lat temu) 18 lutego 2012 o 15:22 też się zgubiłam.. kiedyś była wielka miłość,a teraz słyszę " no przecież kocham cię,może nie tak jak kiedyś,ale wciąż kocham" Nie ma nic,ani miłości,ani ciepła,ani nawet seksu.. Też się zastanawiam by zostawić to wszystko w cholerę 1 0 (10 lat temu) 18 lutego 2012 o 15:01 Ale jeśli doczytacie uważniej to ona podjęła decyzję- złożyła wniosek i już. Poza tym ja nie chciałabym być z kimś kto mi grozi,że mnie zniszczy :/.... Jej Mąż sądzę,że masz już taki żal, że w sumie to go niszczy i robi się coraz bardziej posępny i skory do zaczepek- powrót nie ma sensu- bo będą tylko wojny i wypominanie.... 1 0 ~mleczko (10 lat temu) 18 lutego 2012 o 14:45 Magnika.... Najważniejsze, żeby wiedzieć czego chce się w życiu. Czasami separacja daje nam możliwość spojrzenia na nas samych, na drugą stronę - partnera, całą sytuację życiową z dystansu...czytając Ciebie czuję, że chyba jeszcze nie dojrzałaś do ostatecznej decyzji. Zagubiłaś się w tym wszystkim i może chcesz, czekasz aż ktoś Ciebie pchnie na inne tory, być może zdecyduje za Ciebie, doda pewności obstając za Tobą... piszesz, że "Mam dość załatwiania wszystkiego, starania się o wszystko, podejmowania każdej decyzji... " W większości związków tak to wygląda. Wystarczy dobrze się przyjrzeć... 3 0 konto usunięte (10 lat temu) 18 lutego 2012 o 14:24 @Sajwer - niewiele masz do napisania, powtarzasz banały, żadnej głębszej myśli. Wielu tu już było takich, co próbowali mnie kąsać, potem w cichości wpełzali pod dywan - będziesz następnym trollem pod dywanem. 0 0 ~Sajwer (10 lat temu) 18 lutego 2012 o 13:24 Taaa... i tak być powinno. Związek to nie niewola a dobrowolny układ dwóch osób. Jeśli ktoś ma się męczyć, choćby jedna osoba, nie ma sensu żeby ciągnął go dalej. Tylko mi to by bylo dzieci żal - jak pisałam - gdyby miały dobrą relację z drugim rodzicem. Wypowiedzi Halewicza? Dla mnie to trollowanie i to powiedziałabym, od rzeczy. Najlepiej je ignorować choć trzeba przyznać że ożywia wątek. Może zresztą o to chodzi, może mamy tu pracownika portalu Trójmiasto który ma za zadanie nie dopuszczać do stagnacji na forum i w dyskusjach pod artykułami? :P 0 2 konto usunięte (10 lat temu) 18 lutego 2012 o 12:47 Autorka wątku rozpoczęła go rok temu - to wystarczający czas, aby poradzić sobie z problemem małżeńskim...ale nie, wolała pójść na łatwiznę. Hop do cudzego łóżeczk! Zium od męża! Łatwiej, prościej i przyjemniej! Misio się znudził, misio ląduje na śmietniku, misio nieprzydatny, misia można wyrzucić. Człowiek to nie misio. a napisać zawsze możesz:) 5 0 ~gosia (10 lat temu) 18 lutego 2012 o 10:37 I widzisz??? znowu mi się podoba Twoja wypowiedź :-))) Tylko, sam napisałeś, że dużo w życiu straciłeś przez lekkomyślne podejmowanie decyzji, wiec rozumiem, że jak każdemu człowiekowi, zdarzyło Ci się popełnić parę błędów w życiu. Teraz tą wiedzą chciałbyś podzielić się z nami, żebyśmy my nie narobiły głupot ze swoim życiem-ale sam wiesz, że tak się nie da. To tak nie działa. Póki same się nie przekonamy i nie dostaniemy po doopsku od życia nie wyciągniemy tak jak z dziećmi ;-P Gdzieś kiedyś przeczytałam, że nie powinno się podejmować życiowych decyzji i składać obietnic drugiej osobie, kiedy jesteśmy smutni lub szczęśliwi-podpisuję się tym w 100% Hal: a co do oceny mojej osoby przez Ciebie...hmmm...wiesz, że kilka miesięcy temu nawet chciałam do Ciebie napisać ???ale ja szukałam raczej wiedzy a nie oceny 0 0 konto usunięte (10 lat temu) 18 lutego 2012 o 07:45 Nie umoralniam, a wyrażam swoje opinie. Na forum bywam często, bo mam taką możliwość, a i zwyczajnie lubię tu zaglądać - nie widzę związku pomiędzy moim życiem zawodowym, prywatnym, a bywaniem na forum. Właśnie dlatego, że sporo w życiu przeszedłem, to wiem, jak głupie decyzje podejmuje się pod wpływem "chwili", rozchwianych emocji i zwykłej głupoty. Nie sięga się po pomoc, nie walczy o zmianę złej sytuacji, zwyczajnie się ucieka przed problemami - w tym enumeratywnym przypadku, do cudzego łóżka, a potem od męża. Nikt nie ma prawa oceniać prywatnych sprawa dwojga ludzi - prawda. Ale ta pani sama tu przyszła, wyłożyła kawę na ławę, opowiedziała swoją historię, więc naturalnym jest, że poddała się dobrowolnie ocenie opinii publicznej. Taka była jej wola, a ja jej wolę spełniłem. Jestem mężczyzną, nie kobietą - nie wysłuchuje żali, nie jestem poduszką w którą można się wypłakać. Masz problem, to staram się go rozwiązać; nie będę potakiwać i Ciebie żałować - a będę działać. Chcesz oceny? To Ciebie ocenię. Czy przesadzam? Hm...jestem ekstrawertykiem, piszę co myślę, prosto z serca. Nie bawię się w zbędne konwenanse i bywam konserwatywny. Za dużo w życiu straciłem przez lekkomyślność, a że Wy jesteście jeszcze młodymi siksami (w pozytywnym tego słowa znaczeniu), to staram się przestrzec Was(Ciebie) przed popełnianiem głupich błędów i namawiam do głębszej refleksji. 6 0 ~gosia (10 lat temu) 17 lutego 2012 o 22:13 Hall: mam do Ciebie wielki szacunek jako do człowieka. Zgadzam się z Twoimi wieloma opiniami ale niekiedy uważam, że przesadzasz. Do rzeczy: kreujesz tutaj siebie na forum jako człowieka prawie że idealnego..idealna żona, Ty jako mąż, idealne wszystko. Nie rozumiem jak ktoś taki jak Ty, prowadzący takie "idealne" życie spędza tyle czasu na forum i stara umoralnić życie innych??? Skoro tyle przeżyłeś to sam powienieś wiedzieć, że czasami tak się dzieje, że jedna osoba nie chce już żyć z drugą. Nie pochwalam i nie usprawiedliwiam zdrady-ale z jakiś powodów do niej dochodzi bo nie czujemy się szczęśliwi (z różnych powodów!) w swoich związkach. Od zawsze powtarzam: nigdy nie mów nigdy i się nie zarzekaj..bo nigdy nie wiesz co Cię spotka. Każdy potrafi walczyć o swój związek z wielkim zapałem i energią...bo nie wierzę, że można coś zakończyć bez prób dociarcia do drugiej osoby (a przede wszystkim jak są dzieci) ale kiedy zaczynamy widzieć, że ta walka nic nie daje, nasz entuzjazm opada,stajemy się obojętni itd. A samotność w związku jest straszna...związku, który był przecież prawie idealny...życie lubi być przewrotne... Dziewczyna już zdecydowała- złożyła papiery o rozwód. Każdy jest kowalem swojego losu i nikt nie ma prawa osądzać ich życiowych decyzji...nie zmienisz świata-jak bardzo byś krzyczał i się wściekał 5 0 ~MamaMarty niezalogowana :) (10 lat temu) 17 lutego 2012 o 21:59 Oczywiście że tak. Albo się jest uczciwym albo nie. Uczciwym wobec siebie przede wszystkim. Okazje ma prawie każdy. Ale tylko niektórzy z nich korzystają, poddają się nim. Nigdy bym nie zdradziła. Po prostu nigdy. Nie po to decydowałam się na życie z tym jednym jedynym. 6 0 ~xxx (10 lat temu) 17 lutego 2012 o 21:52 Witam. Pracuję w delegacji i często wyjeżdżam, (pracowałem już na 3 kontynentach) i uwierzcie, że po kilku tygodniach tęskni się za kobietą, niekoniecznie tą, z którą się jest. Okazji jest ogrom, ale nie mógłbym tego zrobić mojej kobiecie, która mi zaufała i pokonuje z dwójka dzieci trudy codziennego dnia, podczas gdy ja miałbym się w najlepsze zabawiać. A jest z kim, te kobiety to "odrzutowce" jakie chcecie czarne, takie ze skośnymi oczami itp itd... . Ale uważam, że w życiu trzeba być stanowczym i konsekwentnym najpierw w stosunku do samego siebie oraz słowa danego należy dotrzymać. Każdy z nas jest wolny i robi to co uważa za stosowne w danej chwili, jednak należy pamiętać o konsekwencjach i skutkach swoich decyzji nie tylko w danej chwili ale również na przyszłość, bo przecież to ja chcemy zmieniać i budować. 9 0 ~Magnika (10 lat temu) 17 lutego 2012 o 21:51 dyskwalifikuje jako kogo ?? 0 0 konto usunięte (10 lat temu) 17 lutego 2012 o 20:47 Nie przypominam sobie, abym był Twoim kolegą. Męska solidarność? Bynajmniej. Ludzka solidarność? Tak. Zdradziła męża, to ją dyskwalifikuje - to jak z dziewictwem, nie daj się już tego zmienić. 3 3 (10 lat temu) 17 lutego 2012 o 20:13 Tu kolegę boli, męska solidarność :P. Powiem tak, ja po części rozumiem Magikę, bo nie umiałabym być z kimś kogo nie kocham i odwracając nie chciałabym, żeby ktoś męczył się ze mną tylko dlatego, że mamy dzieci. I nie wiem co boli bardziej czy odejście czy oszustwo. 1 0 konto usunięte (10 lat temu) 17 lutego 2012 o 20:04 Przede wszystkim gdzieś tu pozostawiono męża tej kobiety - on się w tym wątku nie liczy. Bo co? Bo to że kocha żonę, to nie wystarczający argument, aby rodzina mogła być rodziną. Nie wkurzaj mnie. 3 1

zdradziłam męża i nie żałuję